Bir tıp terimi olan entübasyon; yeterli soluk alıp verememe durumunda, solunum yolunun güvenliğinin bozulması ya da bozulma riskinin oluşması durumunda ciğerlere yeterli oksijen sağlanması amacıyla soluk borusuna boru takılması işlemine verilen isimdir.
Entübe işlemi, soluk borusuna takılan borunun bir ucu nefes borusu yoluyla akciğerlere ulaşırken diğer ucuna da akciğerlere basınçlı hava üfleyen cihazlar bağlanır.
Acil koşullarda veya yoğun bakım hastalarında solunum yetmezliği durumunda solunum cihazı aracılığıyla uygulanan entübe işlemi sırasında hastanın rahatsız olmaması, refleks olarak öksürmemesi için uyuşturucu ilaç verilir.
Özellikle boğulma hissi, kuru öksürük belirtileri gösteren, hastaların akciğerinde hasar bırakan yeni tip koronavirüs için entübasyon işlemi büyük önem arz eder.
Hastalarda entübasyonun süresi de iyileşmede önem arz eder. Entübasyon, hasta kendi başına yeterli nefesi alır hale geldiğinde sonlandırılır. Entübasyonun sonlandırılmasına “ekstübasyon" adı verilir.
Entübasyon süresinin uzaması durumunda ek sorunlar çıkma ihtimali arttığından ekstübasyon işlemi zor hale gelir. Bu nedenle hekimler, entübasyon süresini mümkün olan en kısa sürede tutmak için çaba gösterir.
Suni solunum cihazında 2-3 haftadan fazla kalan veya kalacağı öngörülen hastalar için ise, trakeostomi (bkz Trakeostomi yazısı) denilen boğazdan açılan delik yardımıyla; ağız ya da burun yoluyla özel bir tüp yerleştirilerek solunum desteği verilen uzun süreli entübasyon yöntemi de tercih edilebilir.
